دین مبین اسلام برای تمامی جنبه های زندگی افراد، برنامه ای مشخص و معینی را بیان داشته است که گاه این امور در نص صریح قرآن و گاه در گفتار ائمه اطهار (علیهم السلام) بیان شده؛ چانچه برای خوابیدن و چگونگی آن نیز توصیه و سفارش های فراوانی ذکر شده است.
در این باره از امیرالمومنین علی علیه السلام روایت شده است که ایشان فرموده اند:
هرگاه کسی اراده ی خوابیدن نمود قبل از اینکه پهلوی خود را بر زمین بگذارد باید بگوید:
«بِسمِ اللهِ وَضَعتُ جَنبِی للهِ عَلی مِلَّهِ اِبراهیمَ وَ دینِ مُحُمُّدٍ وُ وِلایَه مَنِ افتَرَضَ اللهُ طاعَتَهُ، ماشاءاللهُ وَ ما لَم یَشا لَم یَکُن»؛
به نام خدا، پهلوی خود را برای خدا بر زمین نهادم بر آیین ابراهیم (علیه السلام) و دین محمد (صلی الله علیه و آله) و ولایت کسی که خداوند اطاعت از او را واجب نموده است، هر چه خدا خواهد باشد (روی دهد) و هر چه خدا بخواهد نباشد (روی ندهد)».
پس این فرد محفوظ بماند از دزد و غارت و خراب شدن خانه بر سر او و ملائکه از برای او استغفار می نمایند، و همچنین می فرمایند: خواب چهار قسم است: پیامبران به پشت می خوابند و چشم هایشان به خواب نمی رود چرا که در انتظار وحی می باشند، مومن به پهلوی راست و رو به قبله می خوابد، پادشاهان و فرزندانشان به پهلوی چپ می خوابند که غذایشان هضم گردد و به رو خوابیدن، خوابیدنِ شیطانی می باشد.
علاوه بر این حضرت علی (علیه السلام) بیان می دارند: «خوابیدن در بین مغرب و عشا و نیز خوابیدن پیش از طلوع آفتاب فقر و تهیدستی می آورد» و همچنین این امام همام می فرمایند: هر کس «قُل هو الله اَحد» را هنگام خوابیدن بخواند، خداوند متعال پنجاه هزار ملک را بر او می گمارد که از وی در آن شب نگهبانی کنند تا دچار بلایی نگردد و به او آسیبی نرسد.