امروزه کمتر کسی است که با واژه هایی چون: دستگاه کارتخوان، قفل های برقی، کنترل تردد و ... بیگانه باشد و یا این کلمات را نشنیده باشد.
شاید در دهه قبل استفاده از آن گونه فناوری ها برای ما در کشوری که جزء جهان سوم است، کمی بعید بنظر می رسید اما امروزه حداقل این است که افراد یارانه های واریزی خود را از دستگاه های خودپرداز دریافت می کنند و یا هنگام استفاده از مترو، از کارت های اعتباری مغناطیسی بهره می برند.
تصور اینکه در یک خانه درب ورودی ساختمان، درب منزل، درب انباری را با یک کارت یا تگ مغناطیسی باز کنیم، بدون شک مفهومی مدرن و امروزی را به ذهن متبادر می کند که دیگر نیاز نیست نگران گم شدن کلیدها و یا جا ماندن آنها در ماشین و ... باشیم؛ به راحتی می توان کارت مورد نظر را از مدار خارج نمود و یک کارت دیگر را استفاده کرد.
اما این همه قضیه نیست؛ از این سامانه (RFID) میتوان در انبارها، فروشگاه ها، ادارات، منازل، پارکینگ ها و ... استفاده نمود که کاربرد آن به عنوان یک فیلد سخت افزاری در یک خانه هوشمند نیز امکانات بسیار جالبی را فراهم می آورد که در اینجا از توضیح آن خودداری می گردد.